Po świętach

Szybko nam minęły Święta,
Lecz ma buzia uśmiechnięta,
Bo wiem, że gdy ja świętuję,
Pewien pan ciężko pracuje...
Żałosc winna byc wątpliwa,
Gdy Mikołaj opoczywa.

Renifery głaszcze czule,
Zerka w swoją szklaną kulę
I naprawdę jest szczęśliwy,
Że choc ciepło dosc tej zimy,
Zdołał zjechac kawał świata,
By każdego małolata
Uszczęśliwic tak jak może.
Futro w czerwonym kolorze
Jest dziś już w elfowej pralni,
A Mikołaj w swej sypialni,
Przekazawszy elfom stery,
Śpi w piżamce w renifery.

Gwiazdory i Mikołaje

Grudzień w pełni - późna pora,
A ja listu do Gwiazdora
Jeszcze swego nie wysłałam!
Ale może wie co chciałam...
Choc nie zawsze to przynosi
O co człowiek go poprosi
To wybaczmy brodatemu,
Bo to właśnie dzięki niemu
Święta takie są magiczne.
Ale chwila...skąd tak liczne
Rozmaite Mikołaje?
Czy częsc z nich może udaje?
Wiem - nie wszyscy są prawdziwi,
Ale strasznie mnie to dziwi
Jak ten ciągle wypoczęty
Dziadziuś z workiem na prezenty
Zjeżdża cały wielki świat!
No jak on to robi...?! Jak...?!

Władcy elekcyjni

Jagiellonów przeszły lata -
Na tron nie ma kandydata,
Bezkrólewie więc nastało!
Wielu ludzi głosowało,
Chcąc monarchę miec godnego -
Tak wybrali Walezego.
Nie za długo urzędował,
Bo francuski tron go wołał!
Uciekł z niezbyt wielkim bólem -
Odtąd Anna była królem.
Poślubiła Batorego,
Który władcą był do tego.
Wtem wziął umarł...ach, zaraza!
Wiwat Zygmunt III Waza!
Po dwóch Wazach po nim znowu,
Wiśniowiecki sięgnął tronu
(Jak historia stara rzecze,
Syn tego z "Ogniem i Mieczem").
Ten, kto żył za Sobieskiego
Świadkiem był triumfu wielkiego
Polskiej armii nad Turkami.
Czterech władców jeszcze za nim:
August II, ten z Saksonii,
Król Stanisław zaraz po nim,
Znowu August, Poniatowski...
Potem tylko wielkie troski:
Trzy mocarstwa się zmówiły,
Jak tort Polskę podzieliły
I na bardzo długie lata
Zniknęliśmy z mapy świata.

Jegiellonowie

W kilku dośc przystępnych słowach
Powiem wam o Jagiellonach.
Po dwóch Węgrach chwycił berło
Znany wszystkim król Jagiełło.
Zbliżył Polskę z Litwinami
I wojował z Krzyżakami.
Znajdzie się też w tym wierszyku
Kilka słów o Warneńczyku,
Lecz to fragment nie dla malców:
Miał przy stopie aż sześc palców!
Przyszedł czas Jagiellończyka,
Magnaterii przeciwnika.
Król Jan Olbracht nie miał żony.
Musiał więc byc zastąpiony
Nie przez syna, lecz przez brata
(Rządił tylko cztery lata).
Czy wiesz, że Aleksandrowi
Zawdzięczamy Nihil novi?
Wtem za Zygmunta Starego
Doszło do hołdu pruskiego.
Zygmunt August z tego słynie,
Że ostatni był w rodzinie.
Kończy się wiersz historyczny -
Odtąd tron nie jest dziedziczny.

Mieszko I i reszta bandy

Pierwszy władca, Mieszko Pierwszy,
Rozpoczyna owy wierszyk.
Potem był koronowany
Bolek Chrobry - wszystkim znany
I wtem znów mieliśmy Mieszka.
Po nim był Bezprym koleżka,
Odnowiciel, Bolo Śmiały,
Władzio, Zbysio i wytrwały
Bolek z miną nie do tańca,
Który ojcem był Wygnańca.
Przemysł II, mąż Ludgardy,
Facet mężny, krzepki, twardy,
Skończył podział dzielnicowy,
Został pozbawiony głowy.
Potem Wacław drugi, trzeci -
Z Czech przybyli, drogie dzieci.
Później kto był? No rusz łepek 
Oczywiście znów Łokietek.
I ostatni Piast z banknotów -
Pozbył się drewnianych płotów.
Po nim już Jagiellonowie -
Kiedyś o nich wam opowiem.

O grobie

Szeleszczą pod butem uschnięte już chaszcze
I chłodno tak trochę - otulam się płaszczem.
Patrzę na napis na bliskiego grobie
I dziwnie mi jakoś, że nic już nie powie.
Nie wiem czy gdzieś jako duch się wciąż kręci,
Ale nie odszedł, bo mam go w pamięci.

O wiejskiej kobiecie

Wstaje, gdy pieją koguty,
Wkłada swe gumowe buty,
Pędzi krowy na pastwisko,
Które wcale nie jest blisko,
Potem zaś przerzuca snopki -
Tak zaczyna się dzień chłopki.
Cisną się na język słowa,
Że jest iście wyjątkowa:
Nikt tak nie dba o porządek,
Nikt tak nie wyplewi grządek,
Nikt tak marchwi nie posieka,
Nikt tak nie zakwasi mleka...
Rąbie drewno, kosi trawę -
Jak tu znaleźc czas na kawę?!
I nie dziwcie się, że brudna,
Skoro praca taka żmudna.
Niech uwadze nie umyka,
Że kobietę z ów wierszyka
Znajdziesz tylko u Reymonta...
Pewnie powiesz: "Ach, do czorta!"
Dzis mieszkanka polskiej wioski
Może wie co to "zazdroski",
Ale wydojenie krowy
Byłoby czymś nietypowym.
Dziś każda ze wsi dziewczyna
Kiedy chce, jeździ do kina
I znudzona ziemniakami
Zjada sushi. Pałeczkami.

PEKA

PART 1
Chcesz wsiąśc może do tramwaju
W mieście w nadwarciańskim kraju?
Nie chcę siac na wstępie strachu
Lecz to nie jest proste, brachu.
Wiele przeszkód na cię czeka,
Gdyż na drodze stoi PEKA.

PART 2
ZTM drażni człowieka,
Bo niestety strasznie zwleka
Z wydawaniem nowych kart -
Tak, tak, bracie...to nie żart.
Chcąc podnieśc standard jeżdżenia
Wymieniono urządzenia
Z żółtych na pomarańczowe -
Takie ładne, takie...nowe.

PART 3
Wciąż kasowac chcesz bilety?
Muszę zmartwic cię niestety:
Zwykły bilet to trzy złote -
Lepiej latac samolotem...
Wyrób sobie człeku PEKĘ,
Grobelnemu spraw uciechę.

Zima jest do dupy

Trawa już nie taka sucha,
Coraz rzadziej brzęczy mucha.
Wciąż komary wprawdzie gryzą,
Lecz nie tęskno mi za bryzą,
Bo odeszły już upały,
Które tak uszczęśliwiały.
W sklepach wiszą cienkie płaszcze -
Jesień już rozdziawia paszczę...
Czasem wkładam też skarpety
I choc fakt ten ma zalety,
Bo jest ciepło moim nóżkom,
Łezki leją mi się stróżką -
Smutno, że odchodzi lato...
Jeśli spytasz co ja na to,
Powiem w gronie nieformalnym,
Że stan rzeczy zwę "fatalnym".
Fani zimy mnie uduszą...
Dobre strony gdzieś byc muszą!
Tyle nowych wątków w "Klanie"
I w "Pytanie na śniadanie".
Coś mnie to nie przekonuje -
Może lepiej przezimuję
Lub w poszukiwaniu zalet
Włączę film z Animal Planet
I popatrzę jak pingwiny
Dzielą los polskiej dziewczyny.

O musztardzie

Jest francuska, jest sarepska,
Czasem smaczna, czasem kiepska,
Jest bawarska i stołowa...
Ach, od nazw tych pęka głowa!
Dla odważnych smak chrzanowy,
Dla miękaczy smak miodowy.
Czy już wiecie o czy mówię?
Cóż za dzień dzisiaj świętuję?
Wyjmij wnet kiełbasy pęto,
Bo dziś jest musztardy święto!
Nawet jeśli nie masz chcicy
Na ten żółty twór z gorczycy,
Jedz musztardę i żyj zdrowo!
Chroni ona przed chorobą:
Działa antybakteryjnie,
Reumatyzm zwalcza zwinnie,
Dobrze robi na trawienie...
Czy to prawda? Tego nie wiem -
Tak mi Wikipedia rzecze,
A od Wiki nie ucieczesz!
Ja szczęśliwa się nie czuję,
Gdy musztardą ktoś częstuje.
Mało tego - będę szczera:
Jest między nami bariera...
Ale dobrze, będę twarda -
Na kolację dziś musztarda.

Seniorzy przyszłości

Wiersz ten jest jakby proroczy.
Moze ci otworzyc oczy.
Bo kto wie jak kiedyś będzie...
Jaką życie baśń uprzędzie?

Rok 2060:
Dziadek mówi swym wnuczętom
To jak poznał niegdyś piękną
Babcię, która była wielką
Cyfryzacji wielbicielką:

"Wysłałem jej na facebooku
Piękną piosnkę do odsłuchu
Hip-hopową, na youtubie.
Ona wtem kliknęła "lubię"... 
Potem patrzę...i nie wierzę...
Napisała na twitterze!
Dośc mieliśmy już klikania,
Więc przeszliśmy do działania:
Skajpa wnet uruchomiłem,
Babcię prędko zaprosiłem
I po owocnej rozmowie
Urodziło mi się w głowie,
Że się spotkac z nią wypada!
Babcia była szczerze rada.
Wywróżyły nam wtem fusy,
Że już czas zmienic statusy!
Stworzyliśmy wydarzenia,
By rozesłac zaproszenia:
Najpierw były zaręczny,
Potem huczne zaślubiny."

Wnuki były zachwycone
Tym, jak dziadek znalazł żonę,
Lecz ten nagle skończył z mową,
Będąc ledwo za połową!
Wyskakując szybko z kapci,
Rzekł na koniec tak o babci:
"Napisała mi na ścianie,
Że na stole śledź w śmietanie!"

Ślub - Ewelina i Błażej

W biel odziana dziś dziewczyna

To mężatka Ewelina.

Pracowita, wykształcona -

Dzisiaj już Błażeja żona.

GAGA mówi na nią Radek -

Może to czysty przypadek?

A wybranek Ewelinki

Wcale nie spadł jej z choinki:

Jakby w półśnie, lecz na jawie

Zapoznali się w Warszawie.

Każde z nich obieżyświatem.

Pojechali sobie zatem

Tam, gdzie je się żabie udka,

A z winem przegrywa wódka.

Kilka dni w Paryżu tkwili

I tam też się zaręczyli.

Powiedzieli sobie "kocham"...

(Gdy to czytam, prawie szlocham...)

Błażej, choc zadowolony,

Doksonale jest świadomy,

Że słoneczko piękniej świeci,

Gdy się ma gromadkę dzieci!

Czy to na pewno osłoda?

I co na to Panna Młoda?

Przyjdzie zmieniac im pieluchy,

Śpiewac bajki do poduchy

A także wydawac krocie

Na zabawki i łakocie.

Przyszła już najwyższa pora

Na Bohuna - labradora.

Przysiągł Błażej Ewelinie,

Że po zdanym egzaminie

Jej nagrodą będzie psiaczek -

Tak trafił do nich szczeniaczek.

Panią jego Ewelina,

Lecz kto dzionki z nim zaczyna?

Błażej dzielnie z pieskiem kroczy

Przecierając senne oczy.
Zanim zjecie swe sałatki
Kilka słówek do mężatki:
Pewnej środy, już przed laty,
Nie było mamy i taty -
Kopytkami nakarmiona
Poszłaś wtedy do kościoła.
Wujek zawsze dbał o Ciebie,
Kiedy bywałaś w potrzebie.
Od dziś, drogi Panie Młody -
Niezależnie od pogody
Będziesz niósł żonie torebki
I parował swe skarpetki.
Wujek w docinkach uparty,
Lecz to przecież tylko żarty!
Nie chcę być zanadto ckliwy,
Ale jestem przeszczęśliwy,
Że ta para z niezłym stażem
Dziś stanęła przed ołtarzem.
Niech Wam dni mijają słodko,
Pachną różą i stokrotką,
Niech jednemu to smakuje,
Co mu drugie ugotuje.
Oby zawsze było miło,
Oby dobrze Wam się żyło!
Przegryzając ślubnym ciastem
Wznoście toast za toastem.
Ludzki żywot jest za krótki,
By odmawiać sobie wódki!

Ksiądz

Co to za ksiądz taki fajny?

To ksiądz Zbychu. Zwą go "Czarny".

Bez wątpienia ma zadatki,

By przywdziewac koloratki.

Nasz duchowny z niezłym stażem

Czasem grywa na gitarze.

Chrzci, bierzmuje, daje śluby -

Czy to nie powód do dumy?

Każdy człowiek wie w Czachowie,

Że co ksiądz w kościele powie,

Przemyślane jest dokładnie,

Przedstawione zawsze składnie,

A perełką w mszy zaklętą

I ogłoszeń cudną puentą

Są zazwyczaj Zbyszka żarty -

W kwestii tej jest dośc uparty.

Teraz coś z dnia powszedniego:

Warto ując tu Maziego -

Odwiedzając Zbyszka z rana,

Zrobił z niego cud kompana.

Wie nasz pleban co wypada:

Kiedy trzeba - wyspowiada,

A gdy we wsi ktoś grilluje,

To szaszłyki w mig wyczuje

I dołączy do gawędy.

Gdy nastanie czas kolędy

I śmiga między domami,

Olga robi barszcz z uszkami.

Cała wieś mu kibicuje -

Pewnie dobrze się tu czuje!

Tyle lat już tutaj mieszka

Ten w sutannie nasz koleszka!

Każdy z nas tu Twoim fanem,

Boś czachowskim jest Batmanem.

Pan Henryk i Pani Danusia - Love Story

Dziś zabawię czytelnika
Hstorią pana Henryka.
Raz wywróżył z rybich ości,
Że go spotka pech w miłości.
Cóż... odstraszał wciąż kobiety
Nosząc dwie różne skarpety!
Dnia pewnego w autobusie
Poznał przesłodką Danusię.
Lat miała pięcdziesiąt kilka,
Wyglądała jak baryłka,
Lecz uśmiech jej był uroczy
I przepiękne miała oczy.
Henryk sporo dośc miał renty,
Robił więc Dance prezenty:
Dał jej krem przeciwzmarszczkowy -
Tak wielce był pomysłowy...
Chciał pokazac styl i grację -
Przygotował więc kolację,
Ale kaczka była tawrda.
Wziął Dankę do McDonalda.
I zamówił jej wieśmaka,
Bo sam miał na niego smaka.
Wyglądało to niezgrabnie,
Lecz skończyło się zabawnie -
Gdy zasiedli przed ekranem,
Henryk włączył kanał z Klanem
I był całkiem na bieżąco.
Wtem zrobiło się gorąco -
Henia cmoknęła Danusia,
Kiedy w drzwiach staneła...wnusia!
Niezbyt była oburzona
Wychylając się zza proga.
Rzekła tylko: "Dziadku drogi,
Może spójrz na swoje nogi.
Wciąż masz dwie różne skarpety
I spaliłeś już kotlety."

Sesja 2014

Moi drodzy, macie racje - 
Szczerze wielbię transformacje.
Pasjonuję się swym losem,
Gdy rozmyślam nad triosem,
A nad szukaniem errora
Spędzic mogę pół wieczora.
Choc nabawię się skoliozy
Rozwiązując ołpen klozy,
To nie tłumię w sobie złości,
Bo ważniejsze są wartości:
Ifa uczy, ifa wspiera,
Ifa stworzy bohatera.
Żartowałam

O przemądrzałym jajku

Rzecze jajko do zająca:

„Ma skorupka taka lśniąca!

Zrobią ze mnie dziś pisankę

Lub wydmuszkę, lub kraszankę…

Gdy przybiorę się w kolorki,

Pewnie pójdę do święconki!

Prezentując swe walory,

Będę dumnie zdobić stoły…”

Zając dosyć miał przechwałek,

Więc wyciągnął z szafki wałek -

Już miał jajku sprawić lanie,

Lecz wysunął zapytanie:

„Reszta jajek grzecznie czeka

Na półeczce koło mleka.

Czemu się osobno snujesz

I bezczelnie popisujesz?!”

Jajko chwilę podumało

I tak mu odpowiedziało:

„One z chowu klatkowego,

Więc je spotka coś gorszego!

Gospodyni, która czyha,

Chce je dodać do sernika

Lub pokroić w równą kratkę

I przerobić na sałatkę.

Ja jestem zbyt urodziwe,

By wędrować pod wędlinę!”

Zając, nieco rozzłoszczony,

Odszedł do zajęczej żony.

Wkrótce znowu sobie kica,

A na stole…jajecznica!

Dostrzegł też, że jest w niej całe

Jajko wielce przemądrzałe!

Nie pomogła mu uroda…

Jakoś wcale mi nie szkoda.

12 Pułk Ułanów Podolskich

Pułk 12, licznym znany,
Na Podolu sformowany,
Mężnie stawiał czoła wrogom
Z dumą i wzniesioną głową.

To, jak pułk zrywał okowy,
Trudno ująć w kilku słowy.
Szczycąc się swoim szewronem
Walczył pod Napoleonem.

Pośród tylu ważnych rzeczy
Rzec należy o odsieczy -
Pułk 12 w mieście Lwowie
Życie poświęcał i zdrowie.

Wspomnieć warto chociaż słowem
O triumfie pod Komarowem,
Gdzie nie bojąc się niczego
Pokonali Budionnego.

I pod Mokrą, i Cyganką
Chlubną się wsławili walką.
Za zasługi otrzymali
Krzyż Virtuti Militari.

Z czego jeszcze pułk zasłynął?
Z bitwy o Monte Cassino.
Wielu miało ich za wzorzec,
Gdy wstawiali swój proporzec.

Nowy rozdział się zaczyna
Z ich przybyciem do Szczecina.
I choć czas tak prędko płynie,
Pamięć o nich już nie zginie.

Za swój bój i silną wolę
Od dziś patronują szkole
Do feniksa porównani
Zasłużeni tak ułani.

Blubry o gamułach

Poszedł Henio raz na BLAUKĘ,
By poderwać BŹDZIĄGWĘ Hankę.
Zaplanował coś miłego:
Zabrał ją na BAMBREJEWO,
Gdzie w ogródku pani Janki
Mogli SPUCNĄĆ ŚWINTOJANKI.
Janka wyszła wtem z ANTREJKI,
Prędko wszczęła alarm wielki,
Że na jej posesji JUCHTA!
W mig przybyła WIARY WUCHTA,
A że byli sąsiadami,
W ROJBRY rzucali PLYNDZAMI.
Dzieci się już nie CHICHRAŁY,
Lecz sapały, bo DYLAŁY!
Wyszły tak WYRYCHTOWANE,
A wracały UŚLUMPRANE...
Gdy ujrzały ich FAMUŁY,
Rzekły: "Ale z was GAMUŁY!
Taka miłość to PIERDOŁY!
RUG CUG - proszę iść do szkoły!"

Legenda o poznańskich koziołkach

To, co Ci opowiem, człeku,

Działo się w szesnastym wieku,

W mieście w nadwarciańskim kraju,

A dokładniej – tu w Poznaniu.

Choć się dobrze miasto miało,

Czegoś wciąż mu brakowało.

Chciano, by w Ratusza wieży

Był też zegar, co czas zmierzy.

Mistrza Bartka wynajęto,

Prace rychło rozpoczęto,

Bartek zegar skonstruował,

Lecz go nie zaprezentował.

W dzień wielkiego odsłonięcia

Spodziewano się przyjęcia.

Gości miało być bez liku.

Pomyślano o kuchciku,

Który ręce miał niezdarne,

A miał gościom upiec sarnę.

Minę zrobił przerażoną,

Gdy ją ujrzał przypaloną!

Bardzo chcąc uniknąć lania,

Szedł przez ulice Poznania –

Czuł jak mu się ręce trzęsą,

Gdy próbował znaleźć mięso.

Wtem przeciera oczy kuchcik…

Dwa koziołki ma na ruszcik!

Pręty się już rozżarzyły,

Lecz go kozły przechytrzyły.

Czmychneły na szczyt Ratusza,

Goście rzekli: „Coś się rusza!”

Tak wielce byli zdumieni,

Że Bartkowi przyklasnęli.

Zachwycali się i śmiali,

Widząc zegar z koziołkami.

Dzięki wprawie Bartłomieja,

Na pamiątkę ów zdarzenia

I na przekór wszystkim modom,

Dwa koziołki się dziś bodą.

Pączusie

Wyciągnąłeś już swe rączki
Po tłuściutkie pyszne pączki?
Jadłeś z toffi czy dżemikiem?
Może pochwal się wynikiem?
Zastanawia mnie dlaczego
Ja nie zjadłam dziś żadnego…
Chyba kiepski rok mnie czeka –
Pewnie będę miała pecha!
Lepiej pójdę do cukierni,
Bo się przesąd jeszcze spełni.

Rocznica ślubu

Drogi Panie, zwany Tatkiem,

Czy nie wkurza Cię przypadkiem,

Że w torebce swojej żony

Kluczy szukasz rozżalony?

Piękna Damo, zwana Mamą,

Czy podziwiasz siebie samą,

Że gdy drzemiesz na tapczanie,

Dumnie znosisz TO chrapanie?

Fakt, że czasem się kłócicie,

Ale cóż…takie jest życie!

Nie rzucacie talerzami,

A więc całkiem dobrze z Wami.

Wieloletnie bycie razem

Niebanalnym jest obrazem!

Z wielką dumą lata liczę –

Dzięki WAM ten wierszyk piszę!

Nikt tak Wam nie kibicuje,

Nikt tak dziś nie przyklaskuje.

Może tylko Dżasta – młodzik,

Który z Lidzkich się wywodzi.

Dzień Kota

Dziś swe święto mają koty,
Weź się zatem do roboty:
Pogłaszcz go, przysuń farelkę
I podaruj mu makrelkę.
Pozwól łazić po kredensie
Lub wyrzeźbij mu popiersie.
Chociaż meble porysuje
I mieszkanie zdemoluje,
Uracz go Whiskasa łyżką,
Gdy przybędzie z martwą myszką.

Walentynki

Już zaczęły się docinki
W związku z tym, że Walentynki.
Przecież takie to zachodnie...
Cóż, zachodnie są też spodnie!
Chociaż tyle o to krzyku,
Niezły obrót jest w Empiku!
Walentego z tego słynie,
Że aż tłoczno przy witrynie,
A nie wspomnę już o kasie,
Gdzie kolejka w pełnej krasie.
Ja, jako zakupożerca,
Sama kupię gadżet w serca -
Rzec należy jednogłośnie:
PKB samo nie rośnie!
Święta więc nie bojkotuję,
Za uwagę zaś dziękuje.

O krasnoludkach bez cenzury

Opuściłyby cię smutki,
Gdybyś spotkał krasnoludki?
Pewnie powiesz: „Oczywiście!
Tak by było fantastycznie!”
Hm…zapraszam na gawędę -
O krasnalach powieść przędę:
 
Snułyby się po chodniku
I właziły do bucików,
Jadły cukier z cukierniczki,
Kradły popiół z popielniczki,
Przełączałyby kanały,
W kapciach twoich by sypiały,
Psom i kotom żarły karmy
I włączałyby alarmy,
Zabierały pierze z kołdry…
Co za raban! Bądź tu mądry!
Uznałbyś, że ich nie znosisz,
Lecz krasnali nie wyprosisz!
W końcu łatwo im się schować
(Trudno tu polemizować).
Każdy człowiek, nawet zdrowy,
Dostałby w mig bólu głowy!

Życie by nie było szare,

Gdyby żyły tu krasnale,

Ale pomyśl: czy żałujesz,

Że z takimi nie obcujesz?

 

 

 

 

Dzień Przytulania

Mam znów pretekst do pisania,
Bo dziś jest Dzień Przytulania.
Jeśli spotka cię ktoś bliski,

To podaruj mu uściski.

Jeśli jesteś samotnikiem
To pościskaj się z grzejnikiem!
Każda forma przytulania
Spełnia istotne zadania:
Uścisk wyprze przeziębienie,
W mig obniży ci ciśnienie
I wyzwoli endorfiny
U chłopaka i dziewczyny.
Jeśli chodzisz znów wkurzony
Przez zrzędzenie swojej żony
Albo mąż cię denerwuje,
Bo skarpetek nie paruje,
Odpuść sobie stresowanie –
Postaw dziś na przytulanie.

Dzień bez Opakowań Foliowych

 W erze tylu zawirowań
 Trudno żyć bez opakowań.
 Kupisz masło lub parówkę
 I już bierzesz reklamówkę!
 Jak się dziwić ekologom
 Gdy się chcą przeżegnać nogą?!
 Modnym logo na plastiku
 Pragniesz dodać sobie szyku -
 Idziesz z torbą od Wojasa,
 No bo Wojas to jest klasa.
 W drugiej ręce torba z Zary,
 Bo najlepiej mieć do pary.
 Płacisz za nią kilka groszy,
 Po czym w szafie się panoszy
 I choć lepsza jest z dzianiny,
 Jesteś na to za leniwy!
 A czy spadnie ci włos z główki,
 Gdy nie weźmiesz reklamówki?

Na 40 rocznicę ślubu

Są gdzieś w Polsce za lasami
Góry zwane Beskidami,
W których romans się zaczyna...
Żyła tam ładna dziewczyna,
A w dodatku pielęgniarka
Mówiąc krótko - świetna marka.
Wtem pewnego dnia w Kudowie
Jej świat stanął wręcz na głowie,
Serce prędko tak pikało...
Wiecie co się wtedy stało?
Przybył wówczas do Kudowy
Chłopak Michał - młody, zdrowy,
Pisał listy pełne miodu,
By znajomość szła do przodu.
Potem chwytał ją za ręce,
Patrzył w oczy swej panience
I po krótkim dość mirażu
Stali razem przy ołtarzu.
Będąc z sobą lat czterdzieści
Żywą wersji są powieści.
Lecz historia wciąż jest w toku:
Dotrzymując wnukom kroku,
Pizzę z Michałkiem zjadając
I z Miłoszkiem rozrabiając,
Sto lat jeszcze będą żyli -
Tego byśmy im życzyli.

Dzień Kubusia Puchatka

Zastanawia mnie czy dziatka
Wie, że dzisiaj Dzień Puchatka.
Chociaż rozum ma malutki,
Swój kubraczek nieco krótki
I nie lubi dbać o linię,
Każdy zna Kubusia imię.
Moi drodzy, a czy wiecie,
Że Krzyś chadzał raz po świecie?
Tu historia się zaczyna
Milne'a oraz jego syna.
Alan Milne wymyślił misia,
Lecz miał także synka Krzysia -
On jest chłopcem z opowieści!
W waszych główkach się to mieści?
To nie koniec mych zagadek:
ILE LAT MA NASZ NIEDŹWIADEK?
Jest już na emeryturze.
Kończę pisać, bo was znużę.

Dziadziu i Blabla

Na imprezie Sybiraków

Spotkasz czasem rozrabiaków:

Dziadziu w kurtce eleganckiej

Był w Gryfinie na Grunwaldzkiej.

Zapadł z Blablą się w fotele,

Bo tematów mieli wiele.

Tak za sobą się stęsknili,

Że flaszeczkę otworzyli –

W butli się robiło mało,

A radości przybywało.

Wtem powiada wujka żona:

„To nie zdrowo pić burbona!

Pić w tym wieku to błąd wielki!”

I przynosi im serdelki.

Babcia Ola z ciocią Irą

Kręcą smutnie łepetyną –

Trudno było wstać chłopakom!

(Jak przystało rozrabiakom)

No cóź…trzeba im wybaczyć –

Rzadko mogą się zobaczyć.

Dzień Sprzątania Biurka

Podpowiada mi komórka,

Że dziś Dzień Sprzątania Biurka.

Weź swe biurko więc w obroty,

Wytrzyj brudy, zbierz klamoty,

Usuń ślady od herbaty

(Jak ci ciężko, to na raty.)

Jeśli nie masz biurka w domu,

Nie przyznawaj się nikomu –

Póki nie ma śnieżnej breji,

Jedź po biurko do IKEI.

Co za bzdury napisałam!

Ach, wybaczcie…właśnie wstałam.

Na pięćdziesiątkę

Przez wzgląd na rangę imprezy
Nie przyniosłem torta z bezy,
Lecz wprowadzę ciut zamętu
Swym dodatkiem do prezentu.
Wiesz co w tym momencie robię?
Recytuję wiersz o Tobie.

Jego dziadek był ułanem,
Pasjonuje się Koranem,
Nieco jest rozkapryszony,
Bo wciąż jeszcze nie ma żony.
A przystojny jest Cezary!
Aż dziw bierze, że bez pary...
Cezar, zwany kawalerem,
Jest prawdziwym wielbicielem
Odgrywania scen z przeszłości,
Co mu daje moc radości.
Pasję ma jak mało który -
Barwne przywdziewa mundury,
Kroczy dumny i dostojny
Jak generał z czasów wojny.
Dzięki szablom w swym pokoju
Wygrałby w niejednym boju.
Nieprzeciętną ma odwagę -
On nie chwyta za ciupagę!
Prędzej ujrzysz go z bagnetem,
Halabardą lub sztyletem.
Wciela się w przeróżne role,
A co więcej, uczy w szkole,
W której młodzież go szanuje,
Bo nie straszy, lecz żartuje.

Młodyś jeszcze jest człowieku -
Toż to dopiero pół wieku!
Gdy dożyjesz, brachu, stówki,
Wiersz nie będzie już tak krótki!
Chociaż "Czarek" nie pasuje,
Tylko to mi się rymuje,
Tak więc powiem krótko: Czarek,
Otwórz wreszcie ten swój barek!
Od słuchania bolą uszy,
A nas coraz bardziej suszy.

Bałwany

Pewnej zimy, w styczniu, z rana,
Mówi bałwan do bałwana:
"Dręczy mnie ogromna troska -
Nie mam już z marchewki noska!"
Na to drugi tak powiada:
"Mi co chwilę guzik spada!
A tak piękne te węgielki...
Zaraz...Nie mam lewej ręki!"
Pierwszy bałwan, już zniszczony,
Rzecze wielce przestraszony:
"Nie ma mrozu, nie ma zimy,
Bracie - chyba się topimy!"

Mało optymistyczny wiersz

Nadchodziła szybkim krokiem

Konfrontacja z Nowym Rokiem.

Nieco inny, bo bez śniegu,

Lecz kolejny pełen biegu.

Wielkość tego wydarzenia

Skłania ludzi do myślenia

I gdy grudnia już końcówka,

Życzą sobie dużo zdrówka,

Wykupują moc szampana,

By starczyło aż do rana.

Wokół rymów sobie krążę,

Powiem więc do czego dążę:

Pewna rzecz się wciąż nie zmienia –

Wiara w czar postanowienia.

Pewnie myślisz, że masz rację

Mówiąc, że wesprzesz fundację,

Że odłożysz chociaż stówkę

Na komputer lub lodówkę,

Mówisz: „Będę robił masę”

Albo „Będę trzepać kasę”,

Z pieskiem zaczniesz spacerować

I nauczysz się gotować,

Zrzucisz kilo albo cztery,

Zadbasz o swoje maniery,

Liźniesz trochę japońskiego

I poczytasz Słowackiego,

Kupisz nową meblościankę

I naprawisz umywalkę…

Gdy to mówisz, rzygasz tęczą,

Lecz postanowienia męczą

Myślisz, gdybasz i planujesz,

A z połowy zrezygnujesz.

Znów wyprawisz urodziny

I choć nie ma w tym twej winy,

Ujrzysz zmarszczkę na swej twarzy…

Jacy już jesteśmy starzy!