Dzień Przytulania

Mam znów pretekst do pisania,
Bo dziś jest Dzień Przytulania.
Jeśli spotka cię ktoś bliski,

To podaruj mu uściski.

Jeśli jesteś samotnikiem
To pościskaj się z grzejnikiem!
Każda forma przytulania
Spełnia istotne zadania:
Uścisk wyprze przeziębienie,
W mig obniży ci ciśnienie
I wyzwoli endorfiny
U chłopaka i dziewczyny.
Jeśli chodzisz znów wkurzony
Przez zrzędzenie swojej żony
Albo mąż cię denerwuje,
Bo skarpetek nie paruje,
Odpuść sobie stresowanie –
Postaw dziś na przytulanie.

Dzień bez Opakowań Foliowych

 W erze tylu zawirowań
 Trudno żyć bez opakowań.
 Kupisz masło lub parówkę
 I już bierzesz reklamówkę!
 Jak się dziwić ekologom
 Gdy się chcą przeżegnać nogą?!
 Modnym logo na plastiku
 Pragniesz dodać sobie szyku -
 Idziesz z torbą od Wojasa,
 No bo Wojas to jest klasa.
 W drugiej ręce torba z Zary,
 Bo najlepiej mieć do pary.
 Płacisz za nią kilka groszy,
 Po czym w szafie się panoszy
 I choć lepsza jest z dzianiny,
 Jesteś na to za leniwy!
 A czy spadnie ci włos z główki,
 Gdy nie weźmiesz reklamówki?

Na 40 rocznicę ślubu

Są gdzieś w Polsce za lasami
Góry zwane Beskidami,
W których romans się zaczyna...
Żyła tam ładna dziewczyna,
A w dodatku pielęgniarka
Mówiąc krótko - świetna marka.
Wtem pewnego dnia w Kudowie
Jej świat stanął wręcz na głowie,
Serce prędko tak pikało...
Wiecie co się wtedy stało?
Przybył wówczas do Kudowy
Chłopak Michał - młody, zdrowy,
Pisał listy pełne miodu,
By znajomość szła do przodu.
Potem chwytał ją za ręce,
Patrzył w oczy swej panience
I po krótkim dość mirażu
Stali razem przy ołtarzu.
Będąc z sobą lat czterdzieści
Żywą wersji są powieści.
Lecz historia wciąż jest w toku:
Dotrzymując wnukom kroku,
Pizzę z Michałkiem zjadając
I z Miłoszkiem rozrabiając,
Sto lat jeszcze będą żyli -
Tego byśmy im życzyli.

Dzień Kubusia Puchatka

Zastanawia mnie czy dziatka
Wie, że dzisiaj Dzień Puchatka.
Chociaż rozum ma malutki,
Swój kubraczek nieco krótki
I nie lubi dbać o linię,
Każdy zna Kubusia imię.
Moi drodzy, a czy wiecie,
Że Krzyś chadzał raz po świecie?
Tu historia się zaczyna
Milne'a oraz jego syna.
Alan Milne wymyślił misia,
Lecz miał także synka Krzysia -
On jest chłopcem z opowieści!
W waszych główkach się to mieści?
To nie koniec mych zagadek:
ILE LAT MA NASZ NIEDŹWIADEK?
Jest już na emeryturze.
Kończę pisać, bo was znużę.

Dziadziu i Blabla

Na imprezie Sybiraków

Spotkasz czasem rozrabiaków:

Dziadziu w kurtce eleganckiej

Był w Gryfinie na Grunwaldzkiej.

Zapadł z Blablą się w fotele,

Bo tematów mieli wiele.

Tak za sobą się stęsknili,

Że flaszeczkę otworzyli –

W butli się robiło mało,

A radości przybywało.

Wtem powiada wujka żona:

„To nie zdrowo pić burbona!

Pić w tym wieku to błąd wielki!”

I przynosi im serdelki.

Babcia Ola z ciocią Irą

Kręcą smutnie łepetyną –

Trudno było wstać chłopakom!

(Jak przystało rozrabiakom)

No cóź…trzeba im wybaczyć –

Rzadko mogą się zobaczyć.

Dzień Sprzątania Biurka

Podpowiada mi komórka,

Że dziś Dzień Sprzątania Biurka.

Weź swe biurko więc w obroty,

Wytrzyj brudy, zbierz klamoty,

Usuń ślady od herbaty

(Jak ci ciężko, to na raty.)

Jeśli nie masz biurka w domu,

Nie przyznawaj się nikomu –

Póki nie ma śnieżnej breji,

Jedź po biurko do IKEI.

Co za bzdury napisałam!

Ach, wybaczcie…właśnie wstałam.

Na pięćdziesiątkę

Przez wzgląd na rangę imprezy
Nie przyniosłem torta z bezy,
Lecz wprowadzę ciut zamętu
Swym dodatkiem do prezentu.
Wiesz co w tym momencie robię?
Recytuję wiersz o Tobie.

Jego dziadek był ułanem,
Pasjonuje się Koranem,
Nieco jest rozkapryszony,
Bo wciąż jeszcze nie ma żony.
A przystojny jest Cezary!
Aż dziw bierze, że bez pary...
Cezar, zwany kawalerem,
Jest prawdziwym wielbicielem
Odgrywania scen z przeszłości,
Co mu daje moc radości.
Pasję ma jak mało który -
Barwne przywdziewa mundury,
Kroczy dumny i dostojny
Jak generał z czasów wojny.
Dzięki szablom w swym pokoju
Wygrałby w niejednym boju.
Nieprzeciętną ma odwagę -
On nie chwyta za ciupagę!
Prędzej ujrzysz go z bagnetem,
Halabardą lub sztyletem.
Wciela się w przeróżne role,
A co więcej, uczy w szkole,
W której młodzież go szanuje,
Bo nie straszy, lecz żartuje.

Młodyś jeszcze jest człowieku -
Toż to dopiero pół wieku!
Gdy dożyjesz, brachu, stówki,
Wiersz nie będzie już tak krótki!
Chociaż "Czarek" nie pasuje,
Tylko to mi się rymuje,
Tak więc powiem krótko: Czarek,
Otwórz wreszcie ten swój barek!
Od słuchania bolą uszy,
A nas coraz bardziej suszy.

Bałwany

Pewnej zimy, w styczniu, z rana,
Mówi bałwan do bałwana:
"Dręczy mnie ogromna troska -
Nie mam już z marchewki noska!"
Na to drugi tak powiada:
"Mi co chwilę guzik spada!
A tak piękne te węgielki...
Zaraz...Nie mam lewej ręki!"
Pierwszy bałwan, już zniszczony,
Rzecze wielce przestraszony:
"Nie ma mrozu, nie ma zimy,
Bracie - chyba się topimy!"

Mało optymistyczny wiersz

Nadchodziła szybkim krokiem

Konfrontacja z Nowym Rokiem.

Nieco inny, bo bez śniegu,

Lecz kolejny pełen biegu.

Wielkość tego wydarzenia

Skłania ludzi do myślenia

I gdy grudnia już końcówka,

Życzą sobie dużo zdrówka,

Wykupują moc szampana,

By starczyło aż do rana.

Wokół rymów sobie krążę,

Powiem więc do czego dążę:

Pewna rzecz się wciąż nie zmienia –

Wiara w czar postanowienia.

Pewnie myślisz, że masz rację

Mówiąc, że wesprzesz fundację,

Że odłożysz chociaż stówkę

Na komputer lub lodówkę,

Mówisz: „Będę robił masę”

Albo „Będę trzepać kasę”,

Z pieskiem zaczniesz spacerować

I nauczysz się gotować,

Zrzucisz kilo albo cztery,

Zadbasz o swoje maniery,

Liźniesz trochę japońskiego

I poczytasz Słowackiego,

Kupisz nową meblościankę

I naprawisz umywalkę…

Gdy to mówisz, rzygasz tęczą,

Lecz postanowienia męczą

Myślisz, gdybasz i planujesz,

A z połowy zrezygnujesz.

Znów wyprawisz urodziny

I choć nie ma w tym twej winy,

Ujrzysz zmarszczkę na swej twarzy…

Jacy już jesteśmy starzy!