Kiedy powstawała ta epopeja, nie byłam jeszcze zupełnie rozbudzona

Sms-owa tragedia w jednym akcie autorstwa Karoliny i Arka.

Godzina około 5:30, nudna jazda tirem i przerwany sen.

Sir Arkadiusz: Czekam na ić panny dowcip jakowys,

                        Gdyz nudno mi okrutnie samemu powozać.  

Lady Caroline: Paniczu, cóż za wieści ślesz mi w środku nocy?

                         Nie budź białogłowy, lecz strzeż swej karocy.

Lady Caroline: Gdy księżyc się skryje i jutrznia nastanie

                         Zrób sobie chińskie pożywne śniadanie.

Sir Arkadiusz: O żesz kurwa, rzekłby Janek Kochanowski

                        Widząc taki piękny haiku.

Lady Caroline: Trzymaj za lejce, gdyż pada i wieje.

                         Podniose się z łoża, bo już kogut pieje.

Sir Arkadiusz: To podnos się niewiasto, skoro poranny dzwon bije,

                        A ja się w tym czasie kawy napiję.

Sir Arkadiusz: Choć samemu doprawdy smutno mi będzie…

                         Niechaj Carol ze mną do kawy przysiędzie.

Lady Caroline: Niech smutek nie zagości na Twoim obliczu -

                         Pij kawę i carpe diem paniczu!

Sir Arkadiusz: Twe wiersze waćpanno cieszą moją duszę,

                         Niestety – też pożegnać się muszę.

Lady Caroline: Żegnaj więc wędrowcze, podążaj swą drogą.

                         Mnie poranne zajęcia napawają trwogą…

KONIEC